De laarzen van neonazi’s dreunen niet meer door onze straten.

Nu tippelen de “kostuumschoentjes“ rond in onze universiteiten, op onze markten en pleinen en in ons parlement. De wapens die hen glorie moeten brengen zijn de media – sociale en andere – Twitter, Instagram enz. Maar verder is er niets veranderd.

Het is verbazend hoe weinig hun retoriek verschilt van de fascistische retoriek uit de jaren 30 van de vorige eeuw.

Hoe herkenbaar hun acties, hoe herkenbaar hun vergif!

Toen we onlangs nog eens de vertaling van Bertolt Brecht’ s DE STRAAT IS VAN ONS overlazen trof het ons opnieuw, de gelijkenis met toén en nu! Het belang van frontvorming tegen extreem-rechts en de strijd die nog steeds niet uitgestreden is!

Alice Holemans 29 sept.2019

 

---

DE STRAAT IS VAN ONS!

Verschenen in het tweemaandelijks Kontaktblad van het Anti- Fascistisch Front op 14 maart 1982. Opnieuw gepubliceerd op https://www.denaisgazet.be/toen-activisme-nog-aktivisme-brochures-nog-brosjures-en-flyers-nog-pamfletten-waren/de-straat-is-van-ons-1 2017

Vertaling door Annemarie Sauer opgedragen aan de 3 kameraden die zich de ‘Ward Hermans herdenking’ nog wel zullen herinneren

Bertolt Brecht schreef deze oproep in 1932 opdat alle kameraden communisten, socialisten, sociaal-democraten en de mensen van de vrije vakbond, verenigd in het ‘IJzeren Front’ (Rijksbanier) tegen het rechts-radicalisme samen een Anti Fascistisch Front zouden vormen.

 

 

Toen het fascisme sterker en sterker werd in Duitsland
En zelfs grote groepen arbeiders ernaar overliepen
Toen zeiden wij: ‘Onze strijd werd niet uitgestreden.’
Door het rode Berlijn liepen vermetel met zijn vieren en vijven Nazi’s, in nieuw uniform, en sloegen ons in elkaar, ons kameraden.

Er vielen mensen van ons en mensen van het Rijksbanier.
Toen zeiden wij tegen de kameraden van de SPD:
‘Moeten wij dulden dat zij kameraden in elkaar slaan?
Strijdt met ons in het Anti- Fascistisch Front!’
Wij kregen tot antwoord:
‘Wij zouden misschien wel met jullie strijden, maar onze leiders waarschuwen ons, witte terreur niet te vergelden met rode.’

Dagelijks, zeiden wij, schrijft onze krant tegen de individuele terreur
Dagelijks ook schrijft zij: wij zullen het slechts halen door het Rode Eenheidsfront
Kameraden, zie nu toch, dat het kleinere kwaad waarmee men jullie jaren en jaren van de strijd heeft weerhouden al in de nabije toekomst het dulden der Nazi’s betekent.

Maar in de bedrijven en bij alle stempellokalen
Zagen wij de wil tot de strijd bij de proleten.
Ook in het oosten van Berlijn groetten de sociaal- democraten ons met Rood Front en zij droegen zelfs het kenteken van de Anti- Fascistische Aktie.
De vergaderzalen waren op de debatavonden overvol.
En al gauw waagden de Nazi’s zich niet meer alleen in onze straten want zelfs al hadden zij onze huizen geroofd
Tenminste de straat is van ons.