De extreemrechtse studentenclub NSV (Nationalistische Studentenvereniging) had zwaar ingezet op haar jaarlijkse betoging. Die was al jarenlang aan het slabakken met een steeds kleinere opkomst. Dit jaar werd alles uit de kast gehaald, tot internationale steun met affiches die ook in andere talen verschenen. De gekende neonazi Martin Sellner riep op tot deelname, net als VB-voorzitter Van Grieken. Het resultaat? Ongeveer 400 extreemrechtse betogers, terwijl de vooral door jongeren gedragen antifascistische betoging minstens drie keer zoveel deelnemers telde!

Het thema van de extreemrechtse betoging was eens te meer “remigratie”, een opgekuist woord voor massale deportaties. Dat ruikt naar het fascisme van de jaren 1930 en 1940, wat ongetwijfeld ook de bedoeling is. Het Vlaams Belang stapt daar volledig in mee, met een enthousiaste oproep van Tom Van Grieken om deel te nemen aan de betoging van de club waar hij ooit voorzitter van was. Ondanks alle inspanningen bleef de optocht van extreemrechts beperkt tot hooguit een paar honderd aanwezigen. Dit was iets meer dan voorgaande jaren, maar het sociale isolement van extreemrechts werd eveneens groter. Langs het volledige parkoers van de optocht werden ze uitgejouwd door omstaanders die antifascistische slogans riepen. Dit was nog veel meer het geval dan voorgaande jaren.

Tegelijk werd elders in de stad door antifascisten betoogd in een solidariteitsmars. Elk jaar wordt de NSV-betoging beantwoord met een antifascistische tegenbetoging. Die was dit jaar erg sterk, groot en strijdbaar. Studenten en jongeren domineerden de betoging en maakten duidelijk dat ze geen fascisten in Gent willen. Daarnaast was er een goede syndicale aanwezigheid op de betoging en waren er onder de sprekers achteraf vertegenwoordigers van de jongeren van ABVV en ACV. Van het Rabotpark trok de betoging naar de Stadshal voor toespraken en optredens. Terwijl ‘generatie remigratie’ (zoals NSV zichzelf voorstelde) vastzat in de donkerste riolen van de jaren 1930 en 1940 stond ‘generatie stop de nazi’ met beide voeten in deze tijd met een hoopvolle boodschap voor de toekomst.

Dit protest toonde dat de opgang van extreemrechts in België en wereldwijd ook op groeiend jongerenprotest botst. De angst en de woede over de groei van het Trumpisme en het gevaar van neofascistische straatvechters gaan gepaard met acties en strijdbaarheid. Dat is belangrijk: het is door ons te organiseren en te reageren op alle vormen van haat en onderdrukking (racisme, seksisme, queerfobie …) dat we de basis leggen voor een echt antwoord erop, namelijk een andere samenleving waarin niet de winstbelangen van een kleine minderheid tellen maar de noden van de overgrote meerderheid van de bevolking. Ons niet laten verdelen in de strijd voor een andere samenleving begint met solidariteit en organisatie.